OCD is een aandoening, die ontstaat bij jonge honden van grote rassen. De meeste honden eigenaren kennen de variant, die in de elleboog voorkomt als LPC ( losse processus coronoideus ). De aandoening kan echter ook in andere gewrichten ontstaan. Naast de elleboog zien we de afwijking soms in de schouder, hak, of knie.
Bij OCD verloopt de verkalking van het kraakbeen in het gewricht niet goed. Daardoor blijft de laag kraakbeen te dik en kunnen er scheurtjes ontstaan in dit kraakbeen. Vaak breken die scheurtjes verder door en ontstaat er een kraakbeen flap, of komt er soms zelfs een stukje los. Deze flap of fragment geeft vaak pijnproblemen en leidt vrijwel altijd op langere termijn tot de vorming van artrose.
Omdat het een probleem in de ontwikkeling van het kraakbeen is, zien we OCD meestal op jongere leeftijd. De honden zijn vaak tussen 6-12 maanden oud als de eerste klachten ontstaan. Vaak is er startkreupelheid aanwezig, maar dit hoeft niet altijd zo te zijn. De klachten kunnen soms af en aan verbeteren en verslechteren. Soms is het dier mank op 1 poot. Maar vaak merk ik tijdens het consult dat de eigenaar het moeilijk vindt om aan te geven op welke poot de hond mank is. Dat komt soms omdat dieren met OCD vaak aan beide kanten letsels vertonen en daarom afwisselend mank kunnen zijn op beide poten.
De diagnose wordt gesteld door de combinatie van het signalement van het dier, het klinische onderzoek en rontgenfoto’s.
Als behandeling moet vaak het flapje, of fragmentje worden verwijderd door middel van een artroscopie ( kijkoperatie met een cameraatje ).
Bij grote rassen in de groei is het belangrijk om de juiste voeding te geven. Ook is het van belang om een pup niet te zwaar te belasten tijdens de ontwikkeling van de gewrichten.
Artikel geschreven door Dierenarts Yvette Boonman.
17 februari 2022